باتری‌های لیتیوم یون (Li-ion) در بیشتر گوشی‌های هوشمند امروزی ما استفاده می‌شوند. این باتری ها از سه قسمت مختلف ساخته شده اند، یک آند (ترمینال منفی) از فلز لیتیوم، یک کاتد (ترمینال مثبت) از گرافیت و یک لایه الکترولیت جداکننده بین آنها برای جلوگیری از اتصال کوتاه. هر زمان که باتری های خود را شارژ می کنیم، از طریق یک واکنش شیمیایی، یون های ترمینال منفی به سمت ترمینال مثبت حرکت می کنند که در آن انرژی ذخیره می شود. با تخلیه باتری، یون ها دوباره به آند برمی گردند.
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چگونه گوشی های ما جلوی شارژ بیش از حد خود را می گیرند؟ خوب، این باتری ها به یک کنترلر الکترونیکی کوچک نیز برای انجام این کار مجهز هستند. برخی از برندها برای به دست آوردن ظرفیت بیشتر، پیشرفت هایی در تغییر شکل این باتری ها به لایه ها ایجاد کرده اند.
باتری های Li-Po چیست؟
لیتیوم پلیمر (Li-Po) یک فناوری کاملا قدیمی است که می‌توانید آن را در تلفن‌های قدیمی یا لپ‌تاپ‌های قدیمی خود بیابید. این باتری‌ها ساختاری مشابه باتری‌های لیتیوم یونی دارند، اما از مواد ژل مانند (سیلیکون-گرافن) ساخته شده‌اند که وزن آن بسیار سبک است. این باتری ها به دلیل ویژگی های سبک و انعطاف پذیری که دارند در لپ تاپ ها و اکثر پاوربانک های پرظرفیت کاربرد دارند.
کدام یک از آنها بهتر است؟
هر دو نوع باتری مزایا و معایب خاص خود را دارند. برای شروع، باتری‌های لیتیوم یونی چگالی توان بسیار بالایی دارند، به این معنی که می‌توانند سلول‌های قدرت بیشتری نسبت به باتری‌های لیتیوم پلیمری داشته باشند. سازندگان گوشی های هوشمند از این ویژگی برای بسته بندی قدرت بیشتر استفاده می کنند و همچنان نمایه طراحی براق خود را حفظ می کنند.
این باتری ها همچنین فاقد اثر حافظه هستند. یعنی چی؟ اثر حافظه پدیده ای است که در آن باتری ها توانایی شارژ مجدد خود را از دست می دهند. از آنجایی که باتری‌های لیتیوم یونی فاقد اثر حافظه هستند، می‌توانید باتری‌های خود را حتی پس از تخلیه جزئی شارژ کنید.
با این حال، باتری های لیتیوم یون دارای معایبی هستند. یکی از بزرگترین آنها اثر پیری آن است. پس از مدت زمان معینی، یون های موجود در باتری ها توانایی خود را برای تولید حداکثر انرژی از دست می دهند. بنابراین اگر از شارژ سریع گوشی خود شکایت داشتید، اکنون دلیل آن را می دانید.
باتری های لیتیوم پلیمری سفت تر و سبک تر هستند. همچنین این باتری ها به دلیل ویژگی ژل مانندی که دارند، احتمال نشت کمتری دارند. با این حال، این باتری ها نمی توانند از مشکل اثر حافظه فرار کنند. مواد ژل مانند با گذشت زمان سخت تر می شوند و در نتیجه طول عمر کوتاه تر می شوند. این باتری ها همچنین نمی توانند چگالی توان بالا را در اندازه های جمع و جور بسته بندی کنند، که به طور کلی دلیل بزرگ بودن آنهاست. قابل دسترس ترین نمونه این باتری های سنتی لپ تاپ شما هستند که معمولاً پس از مدت زمان معینی نیاز به تعویض دارند.
چگونه یکی را انتخاب می کنید؟
اکنون که محاسن و معایب هر دو فناوری را می‌دانید، کاملاً به استفاده شما از کدام یک بستگی دارد. بیشتر گوشی‌های هوشمند امروزی به باتری‌های لیتیوم یونی مجهز هستند، بنابراین گزینه‌های زیادی برای انتخاب باقی نمی‌ماند. اما در مورد پاوربانک ها و لپ تاپ ها همچنان باز است. اگر فردی هستید که زیاد سفر می‌کنید، در محیط‌های ناهموار کار می‌کنید، پاوربانک‌ها یا لپ‌تاپ‌های دارای باتری لیتیوم پلیمری به دلیل ماهیت سبک و مقاوم‌شان می‌توانند انتخاب بهتری برای شما باشند. در مقابل، اگر ترجیح می‌دهید دستگاه‌هایتان براق و با قدرت بیشتر در حال حرکت باشند، باتری‌های لیتیوم یونی می‌توانند برای شما عالی باشند.
با توجه به اینکه هر دو نوع باتری تا حدی نیازهای ما را برآورده می کنند، همه ما ممکن است یک سوال در ذهن داشته باشیم، آیا راه حل کاملی وجود ندارد؟ در حال حاضر، غول‌های فناوری مانند تسلا در حال کار بر روی نوع جدیدی از باتری به نام SSB (باتری‌های حالت جامد) هستند که می‌تواند وسایل نقلیه الکتریکی آنها را تامین کند. این باتری‌ها ظاهرا فشرده هستند و ماهیتی غیر قابل تجزیه دارند. همچنین گفته می شود که برندهای گوشی های هوشمند مانند اپل و سامسونگ روی SSB کار می کنند که می تواند دستگاه های آینده آنها را تامین کند. این باتری‌ها ممکن است مدتی طول بکشد تا در نهایت به دستگاه‌های ما راه پیدا کنند.
